Ontslag op staande voet: zit niet stil en kom onmiddellijk in actie!
Het op staande voet ontslaan van een werknemer is de meest vergaande maatregel die een werkgever in de context van de arbeidsrelatie kan nemen. Van de ene dag op de andere heeft de werknemer geen loon uit dienstbetrekking meer, dit met mogelijk (acute) financiële problemen tot gevolg. In dit artikel wordt uitgelegd waarom de wet het noodzakelijk maakt dat de werknemer (snel) overgaat tot het ondernemen van actie wanneer hij op staande voet wordt ontslagen.
Een werkgever is bevoegd een arbeidsovereenkomst op te zeggen vanwege een dringende reden. Dit wordt ook wel een ontslag op staande voet genoemd. De arbeidsovereenkomst wordt in dat geval per direct – en zonder tussenkomst van een kantonrechter of het UWV – beëindigd.
De wet stelt bepaalde vereisten aan een ontslag op staande voet.[1] Om te kunnen spreken van een rechtsgeldig ontslag op staande voet dient het ontslag aan deze, in de wet genoemde, vereisten te voldoen.
Een ontslag op staande voet is een plotselinge ingrijpende gebeurtenis die een werknemer kan overrompelen en diens leven (volledig) op de kop kan zetten. Bij sommige werknemers kan dit een bepaalde reflex aanwakkeren waardoor zij zich in eerste instantie “ingraven” om zo een nieuw conflict of een escalatie van het bestaande conflict met de werkgever uit de weg te gaan.
Belangrijk om in dit verband te weten – en iets dat niet altijd bekend is – is dat een werknemer (slechts) twee maanden de tijd heeft om een gerechtelijke procedure te starten waarin de werknemer opkomt tegen het ontslag op staande voet. De wet bevat namelijk een vervaltermijn van twee maanden die aanvangt op de dag na de dag waarop het ontslag op staande voet is gegeven.[2]
Een ontslag op staande voet kan zowel mondeling als schriftelijk worden gegeven. Wanneer een ontslag op staande voet mondeling wordt gegeven is het gangbaar dat werkgevers, omwille van bewijstechnische redenen, dit naderhand schriftelijk aan de werknemer bevestigen. Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn. Bij een ontslag op staande voet dat enkel mondeling wordt gecommuniceerd begint de vervaltermijn van twee maanden dus net zo goed – daags na het mondeling gegeven ontslag op staande voet – te lopen!
Na het verstrijken van de vervaltermijn is een gegeven ontslag op staande voet (in beginsel) in rechte niet meer aan te tasten. Het ontslag op staande voet – dat al dan niet onterecht is gegeven – staat daarmee dan vast. Slechts in zeer uitzonderlijke situaties zou de vervaltermijn buiten toepassing gesteld kunnen worden door de redelijkheid en billijkheid. Een dergelijke situatie zal zich echter niet snel voordoen.
Voor een werknemer die op staande voet wordt ontslagen is het dus belangrijk om onmiddellijk in actie te komen om, voor zover nodig, het ontslag op staande voet tijdig in rechte aan te vechten. De wettelijke vervaltermijn is een fatale termijn.
Bent u op staande voet ontslagen en heeft u vragen over uw rechtspositie of heeft u rechtsbijstand nodig? Neem dan contact op met een van onze arbeidsrechtadvocaten voor advies en of juridische bijstand (046 – 420 56 60 / info@kampsvanbaar.nl).
[1] Zie artikel 7:677 van het Burgerlijk Wetboek.
[2] Zie artikel 7:686a lid 4 sub a van het Burgerlijk Wetboek.
